یک مطالعه جدید توسط دانشمندان ایرانی نشان می‌دهد که چربی احشایی یا همان چربی شکمی می‌تواند به عنوان یک نشانگر اولیه برای پیش‌بینی بیماری آلزایمر تا 20 سال قبل از بروز علائم آن مورد استفاده قرار گیرد. این کشف مهم می‌تواند به توسعه روش‌های جدید برای تشخیص زودهنگام و درمان این بیماری کمک کند.
ارتباط چربی شکمی و آلزایمر:
دکتر مهسا دولتشاهی و تیم تحقیقاتی‌اش در دانشگاه واشنگتن، با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری پیشرفته، ارتباط مستقیمی بین میزان چربی احشایی و تجمع پروتئین‌های آمیلوئید و تاو در مغز، که دو نشانگر اصلی بیماری آلزایمر هستند، پیدا کرده‌اند. به عبارت دیگر، هرچه میزان چربی شکمی افراد بیشتر باشد، احتمال تجمع این پروتئین‌های مضر در مغز و در نتیجه ابتلا به آلزایمر نیز بیشتر خواهد بود.
اهمیت تشخیص زودهنگام:
تشخیص زودهنگام آلزایمر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، زیرا در این صورت می‌توان اقدامات درمانی و پیشگیرانه مناسب‌تری را برای کاهش پیشرفت بیماری انجام داد. با توجه به این یافته جدید، پزشکان می‌توانند با اندازه‌گیری میزان چربی احشایی در افراد، خطر ابتلای آن‌ها به آلزایمر را در آینده ارزیابی کنند و در صورت لزوم، اقدامات پیشگیرانه لازم را توصیه کنند.
چاقی و آلزایمر: یک ارتباط خطرناک
سازمان بهداشت جهانی هشدار می‌دهد که چاقی به یک اپیدمی جهانی تبدیل شده است. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که علاوه بر سایر عوارض بهداشتی، چاقی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر را نیز افزایش دهد.
یافته‌های این تحقیق چه معنایی برای آینده دارد؟
یافته‌های این پژوهش می‌تواند به توسعه روش‌های جدید برای تشخیص زودهنگام آلزایمر و همچنین طراحی مداخلات درمانی موثرتر برای این بیماری کمک کند. با شناسایی افراد در معرض خطر، می‌توان برنامه‌های پیشگیرانه‌ای را برای کاهش خطر ابتلا به آلزایمر در آن‌ها اجرا کرد.